Nedir gözünde ki bu Hüzün Şair Elmasta olsa Uçar söylediğin söz Mücevher dolu saraylarında olsa Erir yaşanan ömür Kalır yazdığın…
Kan akıtır kör nefret, yükselirse ard arda anaların çığlığı zor kurtulur insan nefret hastalığından acılar içinde ezilir çocuklar kül olur…
Şiir isyanda Yasaklamış kör akıl sevdayı Sarardı benzi soldu bakışı Gözleri şafak yüklü genç kızların Kalmadı tahammül şiir isyanda Sırtladı…
Neden bir kara bulut Çökmüş dünyamızın üstüne Kör olmuş akıl gözü Dolaşır şaşkın koyun gibi insan Neden, neden neden… Neden…
Vardım öptüm mezar taşında adını Nasıl başlasam söze Son günü yılın her taraf buz içinde Çıkışımız yola sevgi Ve insan…
Tutuşurduk el elle inerdik denize sökerken şafak özenirdi erkenciler çobanlar bize İzlerdik birlikte sabahın ilk ışınlarının kucaklaşmasını denizle sarhoş ederdi…