Şiir isyanda

Yasaklamış kör akıl sevdayı

Sarardı benzi soldu bakışı

Gözleri şafak yüklü genç kızların

Kalmadı tahammül şiir isyanda

Sırtladı şafağın renkleriyle umudu

Çıktı caddelere

Tek tek tıkırdatıyor camları

Çağrısı var çalışan işçiye

Emeğin karşılığını almayan köylüye

Ellerinizdedir düşümdeki günler

Kalmadı tahammül şiir isyanda

Dağları yol eden kollarınız

Bu baskıyı

Bu sömürüyü

Bu adaletsizliği

Yakar isyan ateşinde

Kalmadı tahammül şiir isyanda

Kara çarşafta tutuklu anaların aklı

Dayanamaz hiç bir yürek yükselen çığlığa

Bayrak etti şafak kızıllığını şiir

Dizelerin en güzelini yükledi sırtına

Boyandı güneşin bin bir rengiyle

Kalmadı tahammül şiir isyanda

Önüne duvar örülen bilim

Kirletilen nehir, deniz

Yakılan orman

Nesli tüketilen binlerce bitki, canlı

Kalmadı tahammül şiir isyanda

Önüne geçilmeyen bir kasırga talan

Körleştirilen akıl

El konulan arazi, yıkılan ev fukaranın

Aç, perişan, sütsüz çocuk

Kalmadı tahammül şiir isyanda

Aldı sırtına şafağın tüm renklerini

Tıkırdattı tek tek kapıları

Sesi oldu grevdeki işçinin

Tohum oldu tarlayı ekene

Sepet sepet meyve oldu bahçıvana

Kova kova süt oldu Berivan’ın ellerinde

Dilsize ses oldu

Kalmadı tahammül şiir isyanda

Dizelerin en güzelini almış sırtına

Çağırıyor işçi grevine seni

Koş koş koş

Kalmadı tahammül şiir isyanda

Ağustos 2018

Molla Demirel